අතීතයේ සිඟමන් යැදීම පිණිස ගෙන් ගෙට ගිය රොඞී හෙවත් ගාඩි ගෝත‍්‍රයේ මිනිසුන්ගේ බාහුවල සහ ගෙලෙහි එල්ලෙන සුරයක් දෙකක් බොහෝ විට දැකිය හැකි විය. තමන් සතු මහා බලගතු පාරම්පරික මන්ත‍්‍ර ඔවුන් එසේ සුර තුළ බහා පැළඳ සිටින බව පොදු ජනතාව විශ්වාස කළහ. වංශවත් කුලවලින් සිඟමනට බසින යාචකයන් කෙරෙහි ජනතාව තුළ පවත්නා අප‍්‍රසාදය හා නොතැකීම වෙනුවට තමන් කෙරෙහි විශේෂ පොදු ජන අවධානයක් සේම කිසියම් බිය සැක මුසු හැඟීමක් ද ජනිත කරවීමේ යථාර්තවාදී බලයක් මෙම යන්ත‍්‍ර සහිත සුරවල තිබූ බව නිසැක ය.
කූරගන්දෙණියේ මන්ත‍්‍රාචාර්යවරුන් සහ වරියන් එක හඬින් කියා සිටින දෙයක් තිබේ. එනම් පූජා භාණ්ඩ වලට මිස යන්ත‍්‍ර මන්ත‍්‍ර ගුරුකම් සඳහා තමන් මුදල් අය නොකරන බවකි. එම ගුරුකම් සඳහා කස්තුරි, ගෝරෝචන, කුංකුමප්පු ආදී දුලබ ඖෂධ වර්ග අවශ්‍ය නිසා පූජා භාණ්ඩවලට රුපියල් දහස් ගණනක් වැය වන බව ඔවුහු කියා සිටිති. එමෙන්ම මෙලෙස නොමිලේ මන්ත‍්‍ර ගුරුකම් කර දීමට හේතුව කුමක්දැයි මම මෙහිදී හමු වූ ඇදුරන්ගෙන් විමසා සිටියෙමි. එවිට ඔවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනකු පවසා සිටියේ එම සේවාව ඉටු කිරීම තම පාරම්පරික උරුමයක් බවකි. එහෙත් මොවුන් සතු යන්ත‍්‍ර මන්ත‍්‍ර ගුරුකම් පිළිබඳ පොදු ජනයා තුළ තිබූ බියජනක විශ්වාසයක් පිළිබඳව විනා ඔවුන් සතුව තිබූ එබඳු පාරම්පරික උරුමයක් පිළිබඳව තහවුරු කෙරෙන කිසිදු විධිමත් මූලාශ‍්‍රයක් මට මෙතෙක් හමු වී නැත. එම පාරම්පරික උරුමයේ කතා හැරුණු විට එහි සිටි තවත් බොහෝ දෙනකු කීයේ තම පරපුරේ ආදිතමයන්ට පින් පිණිස ඔවුන්ගෙන් තමන් වෙත උරුම වූ මෙම යන්ත‍්‍ර මන්ත‍්‍ර ගුරුකම් නොමිලේ කර දෙන බවකි.
”මම ලංගම බස් කොන්දොස්තර කෙනෙක්. වැඩ කරන්නේ ජා-ඇල ඩිපෝවේ” එලෙස පින් පිණිස නොමිලේ මන්ත‍්‍ර ගුරුකම් කර දෙන බවක් කී කූරගන්දෙණියේ ඇදුරකුට මම කීවෙමි.
”මම කසාද බැඳලා දුවෙකුත් ඉන්නවා. දුවත් පසුගිය අවුරුද්දේ කසාද බැන්දා. මගේ නෝනත් නිතරම ඉන්නේ ලෙඩ ගාණේ." මා එසේ පවසන විට ඇදුරා මහත් උනන්දුවෙන් යුතුව ඊට කන්දෙනු පෙනිණ.
”මම වැඩ කරන බස් එකේ නිතරම යන එන මැද වයසේ ටීචර් කෙනෙක් ඉන්නවා. එයත් කසාද බැඳලා ලොකු ළමයිත් ඉන්නවා. ඒ ටීචර් මාත් එක්ක බොහොම හොඳට කතාබහ කරනවා. ඒත් මෑතක ඉඳලා ඒ ටීචර් ගැන මගේ හිතේ මහ අමුතුම හැඟීමක් ඇතිවෙනවා. මට හිතෙනවා කොහොම හරි ඒ ටීචර් එක්ක සම්බන්ධයක් ඇති කරගන්න හැබැයි කසාද බඳින්න නම් නොවෙයි. ඒත් මම කොහොමද එක පාරටම එයාට එහෙම යෝජනාවක් ගේන්නේ. ඒ ගැන හිතනකොටත් මගේ හිතට අමුතුම බයක් දැනෙනවා. දැන් මේක මගේ හිතට මහ වදයක්. ඒ හින්දා තමයි මම කල්පනා කළේ මෙහෙ ඇවිත් හුලවාලි ගුරුකමකින් හරි.....”
”අපිට ඕවා මහ ලොකු වැඩ නෙමෙයි අපේ මහත්තයෝ. අපි ළඟ තියෙන මහ බලගතු නීච කුල බන්ධනයෙන් වරු තුනක් ඇතුළත ප‍්‍රතිඵල පෙන්නන්න මට පුළුවන්” ඔහු කීයේ මහත් අභිමානයෙනි.
”හැබැයි මහත්තයාගේ නමයි ඔය කියන ගුරුවරියගේ නමයි මට හරියටම කියන්න ඕනේ. ඒ නම් දෙකට තමයි මම මේ බන්ධනය කරන්නේ. පූජා භාණ්ඩවලට රුපියල් පන්දාහක් දුන්නම ඇති”
ඇදුරාගේ එම බන්ධනය පිළිබඳ ප‍්‍රකාශය මුසාවක් යැයි එක හෙළාම කීමේ අයිතියක් හෝ හැකියාවක් මා සතුව නැත. අනාචාරයේ යෙදීමට සැරසෙන බස් කොන්ෙදාස්තර කෙනෙකු ඊට යොමු කොට ලබා ගන්නා ”පින” ඔහුට කෙසේ නම් ඵල දේද? ඒ අනුමෝදන් කර ගන්නා ඔහුගේ මළගිය ඥතීන්ට කවර නම් ශෝචනීය ඉරණමක් අත්වේද? යන්න මට මහත් ගැටලූවකි.
No comments:
Post a Comment